یو پی اس مرکزی چیست؟

در این مقاله از وبسایت هوگون، به معرفی یو پی اس مرکزی می‌پردازیم. امروزه پایداری خدمات در بخش‏ های مختلف صنایع، حمل ‏ونقل، بخش‏ های دولتی و عمومی، فناوری اطلاعات و خدمات مالی از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از الزامات این موضوع، تامین انرژی الکتریکی پایدار برای سیستم‏ های ارائه‏ دهنده خدمات است. یو پی اس (UPS) یا منبع تغذیه بدون وقفه، دستگاهی است که فارغ از نوسانات یا قطعی شبکه برق، توزیع پایدار انرژی الکتریکی را برای وسایل مصرف‏ کننده برق تضمین می‏ کنند.

 

اگر تمایل دارید راجع به انواع یو پی اس بیشتر بدانید، پیشنهاد می‌کنیم مقاله یو پی اس چیست؟ را از دست ندهید.

 

یو پی اس‏ ها به طور متداول در دو شکل یو پی اس مرکزی (Central UPS) و یو پی اس توزیع‏ شده ( Decentralized UPS) بکار گرفته می‏ شوند و از نظر فنی یک هدف را دنبال می‏ کنند و آن هم عبارت است از برق‏ رسانی به بارها در شرایط نامطلوب شامل نوسانات، افت یا افزایش ناگهانی ولتاژ و قطع کامل برق. اگر چه هر دو نوع یو پی اس یک هدف را دنبال می‏ کنند، اما از روش های مختلفی به هدف مطلوب خود می‏ رسند. هر یک از این دو نوع دارای مزایا و معایب مخصوص به خود هستند.

یو پی اس مرکزی یا یو پی اس متمرکز، همانطور که از نامش پیداست شامل یک یا دو یو پی اس بزرگ است که در مجاورت اتاق سرور یا در مکانی مستقل در نزدیکی آن قرار گرفته‏ است. یو پی اس‏ های مرکزی در نقش یک شبکه محافظتی بزرگ برق هستند که کل شبکه یک سازمان را در بر می‏گیرند. معمولا برای شرکت‏ های بزرگ، محافظت از برق تک فاز یو پی اس‏ های کوچک و غیرمتمرکز مناسب نیست. یو پی اس مرکزی معمولا با برق سه فاز کار می‏ کند و می ‏تواند از بارهایی که از برق سه فاز یا تک فاز استفاده می‏ کنند، محافظت کند.

یو پی اس‏ های مرکزی عموما از معماری آنلاین استفاده می‏ کنند که ثبات بیشتری را در خروجی ایجاد کرده و اکثر اختلالات شبکه برق را از بین می‏ برند. این در حالی است که یو پی اس توزیع ‏شده برمبنای معماری یو پی اس لاین اینتراکتیو طراحی شده است که اعوجاجات شبکه برق را به دستگاه‏ های متصل‏ شده منتقل می‏کند. همچنین در ساختار مرکزی، یو پی اس‏ ها جدا از رک‏ های سرور نگهداری می‏شوند و فضای حیاتی مربوط به سخت‏ افزارهای سرور را اشغال نمی‏کنند.

 

بیشتر بخوانید: کاربرد UPS در ساختمان

 

در ساختار توزیع‏ شده برای افزایش ظرفیت لازم است کارکنان پشتیبان به هر یک از رک ‏های سرور مراجعه کرده و یو پی اس‏ های اضافی را نصب کنند که یک فرآیند خسته ‏کننده و ناکارآمد است. این امر نه تنها فضای مربوط به نصب سرور را کاهش می‏دهد بلکه تعداد دستگاه‏ ها و منابعی را که لازم است توسط پشتیبان ‏ها مانیتور شود را افزایش می ‏دهد. اما ارتقاء ظرفیت یو پی اس مرکزی یک فرآیند تک‏ مرحله ‏ای است و به طور قابل ملاحظه ‏ای زمان کمتری نیاز دارد.

در کنار همه مزایا، معماری یو پی اس مرکزی معایبی نیز دارد. یکی از معایب آن این است که پیاده‏ سازی یو پی اس مرکزی نیاز به هماهنگی و برنامه‏ ریزی بیشتری برای طراحی، نصب، تست و راه‏ اندازی دارد. از آنجا که سازمان‏ ها معمولا نیازمندی‏ های فنی خود را بیش از حد تخمین می‏ زنند، لذا تا ۲۵ درصد از انرژی مصرفی آنها هدر می‏ رود.

این انرژی مازاد تولیدشده به عنوان گرمای بیش از حد در اتاق سرور ظاهر می‏شود که نیازمندی به استفاده از دستگاه‏ های خنک‏ کننده را در مراکز داده افزایش می‏ دهد که به نوبه خود باعث افزایش هزینه برق مصرفی می‏ شود. در نهایت لازم است بدانید که پیاده‏ سازی یو پی اس مرکزی هزینه بالاتری نسبت به راه‏ حل یو پی اس توزیع‏ شده دارد.

در هنگام انتخاب و خرید یو پی اس، توجه به نیازمندی‏ های سازمان و مشخصات فنی یو پی اس ضروری است. پیشنهاد ما استفاده از یو پی اس ‏های برند هوگون است که برندی معتبر و نامی آشنا در صنعت طراحی و تولید انواع یو پی اس با ظرفیت‏ های مختلف است.